15 years have passed since the onset of the “August war,” which is based on nationalist and imperialist contradictions and interests. Now these events are considered to be a turning point in the modern history of the post-Soviet space which led to the war in Ukraine. 

All the parties directly involved in the conflict - the "August War" - resorted to the military method of resolving the accumulated contradictions. For the first time since the collapse of the Soviet Union, Russia openly used its army on the territory of another state.

Hundreds of people, including servicemen and civilians, became victims of military actions. Thousands of people became refugees and internally displaced persons.   

These fifteen-year-old dramatic events are another proof of the impossibility to use war as a method for achieving sustainable peace. The conflict did not (and could not) end in August 2008. Instead, it took a different form, through illegal borderization; the appearance of new military bases in the region; regular arrests of civilians who got lost in the new "borders".

The war and its results have almost completely blocked the chances for a productive peace process in which Georgians, Ossetians, and Abkhazians should have been actively involved.

15 years is a long time. But can we say that a new war is no longer seen as a method of conflict resolution? Unfortunately, no. The military scenario still remains quite relevant. The elites of the sides involved in the conflict are not making any significant efforts to bring their positions closer and to create conditions for compromise and peaceful settlement.

The "Post-Soviet Peace" initiative expresses its solidarity with all people who wish to take concrete actions to find ways for a peaceful resolution to the Abkhazian and South Ossetian conflicts. 

A new war means new victims, new tragedies, and new destruction. There is no and there should not be anyalternative to a peaceful approach to resolving conflicts.

2008 წლის"აგვისტოს ომის" 15 წლისთავთან დაკავშირებით

ზუსტად 15 წელი გავიდა „აგვისტოს ომის“ დაწყებიდან, რომლიც ემყარება ნაციონალისტურ და იმპერიალისტურ წინააღმდეგობებს და ინტერესებს. ახლა ბევრი მიიჩნევს, რომ ეს ომი იყო გარდამტეხი მომენტი პოსტსაბჭოთა სივრცის ისტორიაში, რამაც გამოიწვია ომი უკრაინაში.

„აგვისტოს ომში“ უშუალოდ ჩართული ყველა მხარე დაგროვილი წინააღმდეგობების მოგვარებისათვის სამხედრო მეთოდს მიმართავდა. ზოლო სსრკ-ს დაშლის შემდეგ რუსეთმა, პირველად, ღიად გამოიყენა თავისი ჯარი სხვა სახელმწიფოს ტერიტორიაზე.

საომარი მოქმედებების მსხვერპლი ასობით ადამიანი გახდა - როგორც სამხედრო, ასევე მშვიდობიანი მოქალაქე. ათიათასობით ლტოლვილი და იძულებით გადაადგილებული პირი გახდა.

თხუთმეტი წლის წინანდელი ეს დრამატული მოვლენები კიდევ ერთი დასტურია იმისა, რომ ომი არ შეიძლება იყოს მდგრადი მშვიდობის მიღწევის მეთოდი. კონფლიქტი არ (და ვერც) დასრულდა2008 წლის აგვისტოში. სამაგიეროდ სხვა ფორმა მიიღო - უკანონო ბორდერიზაცია; რეგიონში ახალი სამხედრო ბაზების გაჩენა; ახალ „საზღვრებში“ დაკარგული მშვიდობიანი მოქალაქეების რეგულარული დაკავებები.

ომმა და მისმა შედეგებმა თითქმის მთლიანად დაბლოკა ეფექტური სამშვიდობო პროცესის შანსები, რომელშიც ქართველები, ოსები და აფხაზები აქტიურად უნდა მონაწილეობდნენ.

15 წელი მნიშვნელოვანი პერიოდია. მაგრამ შეიძლება თუ არა იმის მტკიცება, რომ ახალი ომი აღარ განიხილება, როგორც კონფლიქტის მოგვარების გზა? სამწუხაროდ არა. სამხედრო სცენარი ჯერ კიდევ სავსებით შესაძლებელია. კონფლიქტში ჩართული მხარეების ელიტები პოზიციების დაახლოების და კომპრომისებისა და მშვიდობიანი მოგვარებისთვის პირობების შესაქმნელად მნიშვნელოვან ძაისხმევას არ მიმართავენ.

პოსტსაბჭოთა სამშვიდობო ინიციატივა სოლიდარობას უცხადებს ყველას, ვინც იბრძვის და ეძებს გზებს სამხრეთ ოსეთისა და აფხაზეთის კონფლიქტების მშვიდობიანი მოგვარებისთვის.

ახალი ომი ნიშნავს ახალ მსხვერპლს, ტრაგედიებს და ნგრევას. კონფლიქტების მოგვარების მშვიდობიანი მიდგომის ალტერნატივა არ არსებობს და არც უნდა იყოს.

К 15-летию войны “Августовской войны” 2008 года

Миновало ровно 15 лет с начала «Августовской войны», в основе которой лежат националистические и империалистические противоречия и интересы. Сейчас многие считают эту войну поворотным моментом в истории постсоветского пространства, которая привела к войне в Украине. 

Все стороны, напрямую вовлеченные в «Августовскую войну», прибегли к военному методу решения накопившихся противоречий. А Россия впервые после распада СССР открыто использовала свою армию на территории другого государства.

Жертвами военных действий стали сотни людей - и военнослужащие, и мирное население. Десятки тысяч стали беженцами и вынужденными переселенцами.   

Эти драматические события пятнадцатилетней давности являются очередным доказательством того, что война не может быть методом достижения устойчивого мира. Конфликт не завершился (и не мог завершиться) в августе 2008 года. Вместо этого он принял другую форму -незаконная бордеризация; появления новых военных баз в регионе; регулярных арестов мирных жителей, заблудившихся в новых «границах».

Война и ее результаты практически полностью заблокировали шансы на результативный мирный процесс, в котором должны были активно участвовать грузины, осетины и абхазы.

15 лет — это значительный период времени. Но можно ли утверждать, что новая война уже не рассматривается в качестве способа решения конфликта? К сожалению, нет. Военный сценарий все еще вполне возможен. Элиты сторон, вовлеченных в конфликт, не прилагают значимых усилий для сближения позиций и создания условий для компромиссов и мирного урегулирования.

The Post-Soviet Peace Initiative выражает свою солидарность со всеми, кто стремится и ищет способы мирного решения южно-осетинского и абхазского конфликтов. 

Новая война – это новые жертвы,трагедии и разрушения. Мирному подходу к разрешению конфликтов нет и не должно быть альтернативы.

15 il əvvəl baş verən “Avqust müharibəsinin” xatirəsinə

Millətçi və imperialist ziddiyyətlər vəmaraqlar üzərində qurulan “Avqust müharibəsi”nin başlanmasından 15 il ötür.Hal-hazırda bu hadisə, sonda Ukraynada müharibəyə səbəb olan, postsovetcoğrafiyasının müasir tarixindəki dönüş nöqtəsi hesab olunur. "Avqustmüharibəsində" bilavasitə iştirak edən bütün tərəflər yığılmış ziddiyyətlərinhəlli üçün hərbi üsula əl atdılar. Sovet İttifaqı dağılandan sonra Rusiya ilkdəfə öz ordusundan başqa dövlətin ərazisində açıq şəkildə istifadə etdi.

Yüzlərlə insan, o cümlədən hərbçilər və mülkişəxslər hərbi əməliyyatların qurbanı oldular. Minlərlə insan qaçqın və məcburiköçkünə çevrildi.

On beş illik bu dramatik hadisələr bir dahasübut edir ki, müharibədən istifadə edərək davamlı sülhə nail olmaq mümkündeyil. Münaqişə heç də 2008-ci ilin Avqustunda bitmədi (və bitə bilməzdi də).Əvəzində qeyri-qanuni demarkasiya yolu ilə fərqli bir forma aldı; regionda yenihərbi bazaların yaranmasına səbəb oldu; yeni “sərhədlərdə” azmış mülkişəxslərin müntəzəm həbsləri ilə davam etdi.

Müharibə və onun nəticələri gürcülərin,osetinlərin və abxazların fəal iştirak etməli olduğu məhsuldar sülh prosesininşanslarını demək olar ki, tamamilə əngəlləyib.

15 il uzun müddətdir. Bəs deyə bilərikmi ki,artıq yeni müharibə münaqişənin həlli üsulu kimi görünmür? Təəssüf ki, deyəbilmərik. Hərbi ssenari hələ də aktual olaraq qalır. Münaqişədə iştirak edəntərəflərin siyasi elitaları öz mövqelərini yaxınlaşdıraraq kompromis və dinchəll yoluna şərait yaratmaq üçün heç bir ciddi səy göstərmirlər.

“Post-Soviet Peace” təşəbbüsü Abxaziya və Cənubi Osetiya münaqişələrinin sülh yolu ilə həlli yollarını tapmaq üçünkonkret addımlar atmaq istəyən bütün insanlarla həmrəyliyini ifadə edir.

Yeni müharibə yeni qurbanlar, yeni faciələr vəyeni dağıntılar deməkdir. Münaqişələrin həllinə sülh yolu ilə yanaşmanınalternativi yoxdur və olmamalıdır.

2008 թվականի «Օգոստոսյան պատերազմի» 15-րդ տարվա հիշատակին

«Օգոստոսյան պատերազմի» սկզբից, որը հիմնված էազգայնական և իմպերիալիստական հակասությունների և շահերի վրա, անցել է 15 տարի։ Այս իրադարձությունները,որոնք հանգեցրեցին Ուկրաինայի պատերազմին, այժմ շրջադարձային ենհամարվում հետխորհրդային տարածքի նորագույն պատմության մեջ։ 

Օգոստոսյան պատերազմում անմիջականորեն ներգրավված բոլոր կողմերը դիմեցին կուտակվածհակասությունների լուծման ռազմական միջոցին։ Խորհրդային Միությանփլուզումից իվեր Ռուսաստանն առաջինանգամ բացահայտորեն օգտագործեց իր բանակը այլ պետությանտարածքում։

Ռազմական գործողությունների զոհ դարձան հարյուրավոր մարդիկ` ինչպես զինծառայողներ, այնպեսէլ խաղաղ բնակիչներ։ Հազարավոր մարդիկդարձան փախստականներ և ներքին տեղահանվածներ։

Տասնհինգամյա այսդրամատիկ իրադարձությունները ևս մեկ անգամ ապացուցեցին,որ պատերազմի միջոցովանհնար է  հասնել կայուն խաղաղության։Հակամարտությունը չավարտվեց(և չէրէլ կարող ավարտվել) 2008թ. օգոստոսին։ Փոխարենը,այն ընդունեց նոր ձեւեր՝անօրինական սահմանազատում; տարածաշրջանում նոր ռազմաբազաների հիմնում; նոր«սահմաններում» մոլորված քաղաքացիական անձանց հերթական ձերբակալություններ։

Պատերազմը և դրա արդյունքները գրեթե ամբողջությամբ արգելափակել են խաղաղ գործընթացի արդյունավետհնարավորությունները, որում պետք է ակտիվորեն ներգրավված լինեինվրացիները, օսեթներն ու աբխազները:

15 տարին երկար ժամանակ է։ Սակայնկարո՞ղ ենք արդյոք ասել, որ նոր պատերազմը այլևս չի դիտարկվումորպես հակամարտությունների կարգավորման միջոց: Ցավոք, ո՜չ։ Ռազմական սցենարը դեռբավական արդիական է մնում։ Հակամարտության մեջ ներգրավված կողմերի պատասխանատուխավերը էական ջանքեր չեն գործադրում իրենց դիրքորոշումները մերձեցնելու և փոխզիջումների ու խաղաղկարգավորման պայմաններ ստեղծելու համար։

«Post-Soviet Peace» նախաձեռնությունն իր աջակցությունն է հայտնում բոլոր այնմարդկանց, ովքեր ցանկանում են կոնկրետ գործողություններ ձեռնարկել աբխազական ևհարավօսեթական հակամարտությունների խաղաղ կարգավորման ուղիներ գտնելու համար։

Նոր պատերազմը նշանակում է նոր զոհեր, նոր ողբերգություններ և նոր ավերածություններ: Հակամարտությունների կարգավորման խաղաղ մոտեցումը այլընտրանք չունի և չպետք է ունենա։